Mariëtte Devocht (1909-1999) en Wenefrida Lewi (1942-2022)
Twee Kempische kunstenaressen in de kering
Op woensdag 24 mei 2023 om 20.00 u zal dr. Natasja Peeters een lezing houden op de zolder van het Taxandriamuseum, Begijnenstraat 28.
Mariëtte Devocht en Wenefrida Lewi: moeder/dochter, academisch geschoold/ autodidact, traditioneel/excentriek. Twee levens met veel verschillen en contrasten. En toch? In 1929 schreef Mariette Devocht zich in aan de Koninklijke Academie te Antwerpen. Met het nodige doorzettingsvermogen studeerde ze in 1936 af. De interbellumperiode is voor de jonge kunstenares van doorslaggevend belang geweest in de vorming van haar talent als tekenaar, etser en schilderes maar ook in de vorming van haar karakter. Met een koppigheid die haar eigen was, bouwde ze haar leven lang verder aan haar oeuvre. Haar kunst biedt een antwoord op de veranderende wereld: Devochts reeksen molens, landschappen om en rond De Liereman herinneren aan wat ooit was. Wenefrida Lewi, geboren Tijdens de Tweede Wereldoorlog, had het métier van kunstenaar met de paplepel binnengekregen. Wenefrida Lewi, foto Bart Medaer René De Conick, Louis Peeters en Mariëtte Devocht, Hoger Insttuut Antwerpen, 1937 Op haar beurt deinde ze mee op de tweede feministische golf die een forum creëerde voor zelfstandige, creatieve vrouwen. Al van bij het begin trachtte ze alle mogelijkheden van textiel, maar in het bijzonder van klei, te benutten. Onderwerpen uit de dieren- en sprookjeswereld zette ze aanvankelijk onbezorgd en vrolijk naar haar hand. Maar het wroeten in de klei symboliseert echter ook het dagdagelijkse gevecht voor onafhankelijkheid en een worsteling met de realiteit. Lewi’s keramieken sculpturen zoals het Blauwe Wonderbloemenveld openen dan ook een deur naar een fantasiewereld. Deze lezing peilt doorheen persoonlijke herinneringen naar de betekenis en de rol van Mariëtte Devocht en Wenefrida Lewi in de twintigste-eeuwse kunst in Vlaanderen.
Natasja Peeters is doctor in de kunstgeschiedenis (2000) en behaalde een BA in de geschiedenis. Ze werkte als ‘postdoc’ aan de Rijksuniversiteit Groningen over Schilderkunst in Antwerpen vóór de Beeldenstorm (ca. 1480-1566), een sociaaleconomische benadering. In 2004 was zij curator van de tentoonstelling De uitvinding van het landschap. Het Vlaamse landschap van Patinir tot Rubens, 1520-1700, in het KMSKA. Van 2004 tot 2006 was zij onderzoeker in het project ‘wetenschappelijke studie van de groep Rubens' in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België, Brussel. Haar boek over kunstenaarsgezellen verscheen in 2007 en haar monografie over de Antwerpse historieschilder Frans Francken de Oude, gebaseerd op haar doctoraat, werd in 2013 gepubliceerd door de Koninklijke Academie van België Ze doceerde de cursus Geschiedenis van de Europese schilderkunst aan de Vrije Universiteit Brussel in 2009-2011, Visuele Cultuur in 2019 en Iconografie in 2020. Sinds 2006 is zij curator van de afdeling Kunst van het Koninklijk Legermuseum te Brussel. Vanaf 2017 is zij Directrice Collecties in het War Heritage Institute te Brussel.
